Conny Vandenbos – Van Dichtbij

Opa kijk ik vond op zolder #9

Hoe langer ik met deze hobby bezig ben, hoe meer kennis ik opdoe van Nederlandse artiesten. Soms herken ik hun naam zelfs als ik nooit een nummer van ze gehoord heb. De plaat Van Dichtbij van Conny Vandenbos kreeg ik cadeau van een vriendin. Bij het horen van de naam zei ik meteen “Soms gooi ik alle remmen los en ben net Conny Vandenbos” – hetgeen Jasperina de Jong zingt in het nummer “Geketend en gekooid”. Ja, je moet steeds meer je best doen om ondergetekende met vergeten artiesten te verrassen.

De oplettende lezer zal zich meteen afvragen of de remmen ook echt worden losgegooid. Dat vind ik moeilijk te beoordelen. De hoes ziet er normaal uit voor de Nederlandstalige artiest uit de jaren ’70 LP: De kleuren zijn zo dat je nooit helemaal zeker weet of de hoes is verkleurd of dat dit gewoon de oorspronkelijke kleur is – enigszins vergelijkbaar met de voedselprenten die uw lokale shoarmazaak etaleert. Op de foto draagt Conny een typische jaren ’70 jurk waar de zinsnede “ja dat droegen we toen” voor uitgevonden lijkt. De afbeelding oogt als een prettige zeventiger zomerdag met Conny.

En de muziek dan? De plaat bestaat hoofdzakelijk uit vertalingen van Engelstalige of Franse nummers, waarvan twee – ‘Drie Zomers Lang’ en ‘Sjakie van de Hoek’ – in ’75 bescheiden hitjes werden. De meeste van deze nummers gaan over de liefde en na het horen van een half uur aan vertaalde zoetsappigheid vraag ik me af of we vergeten zijn hoe we in onze eigen taal over de liefde moeten praten. Een nummer als “Liefste” met strofes als “Liefste, in het bed is een kuil / Waar jouw lichaam in past / Die wordt koud / Ik slaap niet meer ’s nachts” heeft voor de moderne jongere toch iets erg afgezaagds. Vooral omdat het Nederlands is. Zouden we dezelfde tekst in het Engels horen dan zouden we er geen twee keer van op kijken, denk ik zo. De tijden zijn veranderd. Horen we in een TV serie iemand zeggen “Your eyes are as beautiful as the sea” dan kunnen we best een beetje zwijmelen. Maar zegt iemand tegen je “Je ogen zijn zo mooi als de zee” dan krijg je toch een beetje datzelfde kromme tenen gevoel dat je hebt als je op vakantie in het buitenland een Nederlander tegenkomt.

Soms moet je dat soort teksten gewoon even op je in laten werken. Even door het cliché heen prikken en proberen te voelen welke emoties de zangeres, tekstschrijver en muzikant over probeerden te brengen. Als we de tijd willen en kunnen nemen, kunnen we zien dat er achter iedere afgezaagde gelukskoekjestekst, iedere onzinnige deurmatuitspraak, en, ja, zelfs achter de meest holle facebookuitspraken van een 56 jarige vrouw uit Goes genaamd Corrie met kort pittig kapsel en een te dik brilmontuur – die onlangs een tattoeage heeft laten zetten en vindt dat ze zich daar niet voor hoeft te schamen – toch iets moois schuilgaat. En als we dat doen, komen we er misschien achter dat het nummer ‘De Troost van je Stem’ – een van de weinige originele composities op de plaat – eigenlijk toch wel een verdomd mooi nummer is.

Wat teksten en melodie betreft weet Conny zich aldus Van Dichtbij niet te onderscheiden van wat er verder zoal in de bananendoos ligt, maar van een afstand valt er nog wel iets in te vinden.

Oordeel

Omslag:

2 Zeventiger Zomerdagen

Inhoud:

3 Nederlandse gezinnen die een selfie bij de Eiffeltoren nemen

Oordeel zelf

Rechtenvermelding Afbeelding Eiffeltoren-Selfie © Matt Stanford, CC BY 2.0,