Passe-Partout - De Doodgewoonste Dingen

fwgerritsen
11 sep 2023
2 minuten om te lezen

Bijgewerkt op: 29 sep 2023

Opa kijk ik vond op zolder #1

We hoeven niet ver te zoeken om te zien hoe slecht het gaat met de wereld. Smartphones en algoritmes ondermijnen ons kritisch denkvermogen, het klimaat gaat langzaam naar de klote en populisten krijgen steeds meer voet aan de grond om de democratie om zeep te helpen. Heel de wereld wordt overspoeld door rampen. Héél de wereld? Neen, een kleine nederzetting blijft moedig weerstand bieden aan de overweldigers... Brabant. In Brabant is geluk nog heel gewoon. Daar is men vrolijk, Godvrezend en bovenal dankbaar voor de kleine dingen in het leven. Als u Passe-Partout toevallig kent van de bescheiden hit ‘De doodgewoonste dingen’ en dacht “Ober, doet u mij maar twaalf variaties op dit thema” dan kan u met de volledige plaat geen miskoop begaan.

Het maakt verder niet uit dat de hele club uit Utrecht komt; deze twaalf nummers klinken als de MDMA-ingegeven openbaringen van een Christelijke zuiderling. Enkele voorbeelden van dit evangelie: wat ben ik dankbaar voor het feit dat ik kan zien en voelen (‘Duizend Mooie Dingen’), elke dag brengt weer wat moois (‘God wat een mooie dag’), met al die drukte is stilte best wel fijn af en toe (‘Stilte’) en, niet te vergeten, wat is het fijn om af en toe op een stoel te zitten (‘Zomaar op een stoel’). Vooral die laatste treft me altijd weer. De kern van het nummer ‘Zomaar op een stoel’ is dat op een stoel zitten prettig is. Het is niet meer dan dat, niet minder. Het doet vermoeden dat op de plaatsen waar geluk nog heel gewoon is eigenlijk ook niet zo veel gebeurt. Er gebeurt vooral veel in de grote boze buitenwereld – dat krijgen we mee via televisie en zo – maar als we nou de TV eens uitzetten, gewoon lekker even op een stoel gaan zitten. Wat fijn eigenlijk hè? Ja. Oh, en koffie, wat is koffie toch lekker. Wat is het eigenlijk fijn om te bestaan. Er is van alles aan de hand, maar hier, waar de Bravilor pruttelt en de klok zachtjes tikt, hier is vrede.

Recept voor deze LP: gooi in een blender een stuk of tien bordjes van de Xenos met uitspraken als “Enjoy the Little Things in Life” en “Happiness is not a destination, it’s a way of life” (uiteraard geschreven in 8 verschillende lettertypes), en voeg daar aan toe twee Bossche Bollen, één gitaar, één paar warme pantoffels en tot slot het hoofdingrediënt ‘liefde’. Ongeveer 36 minuten in de blender. Van het resultaat moet u waarschijnlijk kotsen en glimachen tegelijkertijd: Tast mar toe! (Florian wil u graag attenderen op deze kostelijke woordspeling: ‘tast mar toe’ – ‘pass partout’, gezien de grap altijd beter wordt nadat hij is uitgelegd).

Ik hoop dat uit deze schizofrene affakkeling mijnerzijds blijkt dat achter mijn randstedelijk cynisme ook jaloezie schuilgaat. Iemand die onironisch een nummer opdraagt over hoe fijn het is om op een stoel te zitten... misschien zijn het niet de walmen van het Brabantse drugsafval die hen naar zijn hoofd zijn gestegen, misschien is die echt gelukkig.

Oordeel

Omslag:

1 doodgewoon ding